wydobyć głos

См. также в других словарях:

• głos więźnie – uwiązł — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}w gardle {{/stl 13}}{{stl 7}} ktoś pod wpływem silnych emocji nie może normalnie mówić, nie może wydobyć głosu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wzruszonemu mówcy głos uwiązł w gardle. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wydobyć — dk, wydobyćbędę, wydobyćbędziesz, wydobyćbędą, wydobyćbądź, wydobyćbył, wydobyćbyty wydobywać ndk I, wydobyćam, wydobyćasz, wydobyćają, wydobyćaj, wydobyćał, wydobyćany 1. «wydostać z wnętrza na powierzchnię; wyciągnąć, wyjąć» Wydobyć walizkę z… …   Słownik języka polskiego

• wydobywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wydobywaćam, wydobywaća, wydobywaćają, wydobywaćany {{/stl 8}}– wydobyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIIb, wydobywaćbędę, wydobywaćbędzie, wydobywaćbądź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• gardło — 1. pot. (Coś jest) jak psu z gardła (wyciągnięte, wyjęte) «o czymś, zwykle o ubraniu bardzo zmiętym, pogniecionym»: Powoli wchodzi do pokoju, gdzie Majka już obciąga pogniecioną sukienkę, która po wstaniu z tapczanu jest dosłownie „jak psu z… …   Słownik frazeologiczny

• gardło — n III, Ms. gardłodle; lm D. gardłodeł 1. «wspólny odcinek przewodu pokarmowego i oddechowego między przełykiem a jamą ustną, znajdujący się w przedniej części szyi; także przednia część szyi; gardziel» Ból, zapalenie gardła. Chorować na gardło.… …   Słownik języka polskiego

• dobyć — dk, dobyćbędę, dobyćbędziesz, dobyćbędą, dobyćbądź, dobyćbył, dobyćbyty dobywać ndk I, dobyćam, dobyćasz, dobyćają, dobyćaj, dobyćał, dobyćany 1. «dotrwać do pewnego czasu; pozostać» Dobyć do końca zebrania. 2. przestarz. «wydobyć, wydostać»… …   Słownik języka polskiego

• ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… …   Słownik frazeologiczny

• krtań — ż V, DCMs. krtańani; lm M. krtańanie, D. krtańani anat. «odcinek dróg oddechowych u kręgowców oddychających płucami, stanowiący jednocześnie narząd głosotwórczy» Choroby krtani. Nie móc wydobyć głosu z krtani. Głos uwiązł mu w krtani …   Słownik języka polskiego

• więznąć — ndk Vc, więznąćnę, więźniesz, więźnij, wiązł, więznąćzła, więźli «zagłębiać się, utykać w czymś grząskim, miękkim, lepkim, grzęznąć; wbijać się, wciskać się w coś» Nogi więzły w piasku. Kopyta koni, koła więzną w błocie. Samochody więzły w… …   Słownik języka polskiego

• zadąć — dk Xc, zadąćdmę, zadąćdmiesz, zadąćdmij, zadąćdął, zadąćdęła, zadąćdęli, zadąćdęty, zadąćdąwszy rzad. zadymać ndk I, zadąćam, zadąćasz, zadąćają, zadąćaj, zadąćał, zadąćany 1. «o wietrze: powiać silnie; dmuchnąć, zadmuchać» Wiatr zadął z północy …   Słownik języka polskiego

• zamierać — ndk I, zamieraćam, zamieraćasz, zamieraćają, zamieraćaj, zamieraćał zamrzeć dk XI, zamieraćmrę, zamieraćmrzesz, zamieraćmrzyj, zamieraćmarł 1. «o żywych organizmach, tkankach: przestawać żyć, funkcjonować, stawać się martwym; obumierać, martwieć; …   Słownik języka polskiego